Streek-GR Hageland: Leuven - Vertrijk (14,4 km)

Details GPS Track

Lengte track	14.37 km
Totale stijging	143 m
Totale daling	112 m

Moeilijkheidsgraad	1/4 - Erg makkelijk
Categoriën

Reis info

Een makkelijk te organiseren treinstapper.

Start van deze etappe is het treinstation van Leuven dat goed en frequent bereikbaar is vanuit o.a. Brussel, Luik, Mechelen en Antwerpen.

Eindpunt is het treinstationnetje van Vertrijk (op de lijn Leuven - Tienen). In de week stoppen er om het uur 2 treinen die je in 8 à 9 minuten naar Leuven brengen.
Weekends en vakantiedagen is er nog altijd 1 trein per uur.

De wandeling - april 2023

Al van in de lange gang onder het station van Leuven neemt de topogids ons op sleeptouw. Normaal stappen we hier altijd naar het centrum van de stad, maar nu gaat het de andere kant op, die van Kessel-Lo. We lopen langs wat recente hoogbouw met een hotel, studentenflats en kantoren. Waar is de tijd dat we het hadden over studentenkoten? Tegenwoordig betaal je voor het studeerplekje van zoon of dochterlief ongeveer evenveel als voor een klein appartement. De immobiliênsector heeft de student ontdekt. Vergeet de kotmadam, nu is het de belegger die van achter zijn scherm speculeert met de hersencellen van onze jeugd.

Het spoorwegencomplex volgend stappen we door het smalle Belle-Vue park. Toch wel een geslaagde verbetering vergeleken met de wat grauwe huizenrij waar je vroeger tegenaan keek als je met de trein vanuit Luik Leuven binnenreed. Nog even de Tiensesteenweg onderdoor, dan door de autoluwe Brugstraat om uiteindelijk terecht te komen op het Streek-GR Hageland traject. Het nieuwe GR avontuur kan beginnen. We lopen zelfs meteen op twee GR's, want GR 128, de Vlaanderenroute, loopt hier samen met SGR Hageland. Via de lange voetgangers- en fietsersbrug steken we het spoorwegencomplex over. Jammer dat we er niks van te zien krijgen. De zijkanten van de brug zijn tot op manshoogte volledig dichtgetimmerd. Blijkbaar zijn spoorwegen bijzonder aantrekkelijke plaatsen voor vandalen en zelfmoordenaars.

Aan de overkant kijken we plots uit over een groen landschap waarin de Abdij van Park al sinds de 12de eeuw zijn stek gevonden heeft. De tocht voert ons door het domein dat met zijn huidige uitzicht vooral uit de 16de, 17de en 18de eeuw dateert. Meer dan 10 jaar geleden begon de stad met een uitgebreide renovatie van de volledige site. Het resultaat mag er al zijn, maar ook de komende jaren zal er nog heel wat werk verricht moeten worden.
Net voorbij de Sint-Janspoort stoten we op de vroegere abdijmolen, nu een brasserie met een terras waaraan we op een droge, niet te warme, maar toch zonnige Paasmaandag onmogelijk kunnen weerstaan. We onthouden wel dat de kop koffie die ze hier serveren een pak duurder is dan wat we gewoon zijn.
Er is heel wat volk op stap in en rond de abdij op deze vrije dag. Jammer dat ook heel wat auto's hier de rust komen verstoren. De reden zal wel zijn dat er net een kerkdienst afgelopen is in de Sint-Jan-Evangelistkerk. 100 meter stappen van de parking tot de kerk is er voor heel wat mensen nog altijd te veel aan.

Die parking ontdekken we waar een variantroute afsplitst van ons traject. De GR 128 Vlaanderenroute die we hier nog altijd volgen loopt mooi rond Leuven heen. Maar wie de stad met zijn rijke geschiedenis, cultuur en studentenleven wil ontdekken, zal deze variantroute door Leuven zeker kunnen apprecieren. Voor ons gaat het nu rond en langs de vijvers die het abdijdomein flankeren. Het zijn voormalige visvijvers waar de monniken hun vrijdagse vleesverbod konden compenseren met smakelijke visgerechten.
Eenmaal ons pad de vijvers verlaat lopen we weer alleen. Het traject flirt nog met wat spoorlijnen waaronder die van de hogesnelheidslijn richting Luik en Duitsland. Het valt op hoe die volledig door afrasteringen beschermd wordt, terwijl dat voor de andere gewone spoorlijnen niet het geval is.

De omgeving waar we nu lopen is erg landelijk geworden. Een onverhard pad voert weg van de HST-lijn, naar de Sint-Kamilluskliniek. Vanuit de verte denk je aan weeral een abdij, maar het is een universitair psychiatrisch centrum dat in de eerste helft van de 20ste eeuw in opdracht van de Broeders van Liefde gebouwd werd. Het (grotendeels beschermde) complex bestaat uit verschillende paviljoenen waar patiënten voor het eerst in kleinere groepen behandeld werden. De organisatie was (en is nog altijd) grotendeels zelfbedruipend met een boerderij, een wasserij en een toren die dienst deed als watertoren. Ik weet niet waarom, maar deze plaats maakte meer indruk op me dan de toeristische trekpleister die de Abdij van Park geworden is. Ons pad buigt mooi af voor de kliniek die uiteraard niet publiek toegankelijk is, tenzij als patiënt of bezoeker.

We vorderen in de richting van wat gemeenzaam de Haspengouwse landbouwstreek genoemd wordt. We passeren grote golvende akkers in alle vormen van bewerking, van bruin tot groen. Maar wat vooral opvalt is het totale gebrek aan natuurlijke afboordingen die de biodiversiteit een kans zouden moeten geven. Voor wat struiken en bloemenranden is hier geen plaats. Iedere meter veld moet opbrengst geven. Dit is het Belgische walhalla van de industriële akkerbouw. Die produceert vooral dierenvoeder voor de meer dan 50 miljoen kippen, varkens en koeien in België, en maïs en tarwe die als biobrandstof in de tanks van onze auto's verdwijnt, en veel aardappelen voor de ongezonde fastfoodindustrie. Gezonde groenten voor op je bord hoef je hier niet te komen zoeken.
Gelukkig vinden we hier en daar nog wat holle wegen met natuurlijke bermen, oases in deze landbouwwoestijn. En toegegeven, de golvende landerijen zijn niet onaangenaam om naar te kijken.

Bij het Wilderhof splitst GR 128 af van onze route. De plaats waar al in de 15de eeuw een hoeve stond huisvest tegenwoordig een tenniscomplex.
Na een stukje bos gaat het richting Bremt, een gehucht dat bij Bierbeek hoort. De uit de kluiten gewassen Bremtkapel zou nu dienst doen als gemeenschapscentrum. Een café dat vroeger een alternatief bood voor wie liever niet in de kapel zat, wordt verbouwd. De tijden veranderen.
In de verte valt de wereldbol watertoren op, een welbekend zicht voor iedereen die wel eens over de E40 rijdt tussen Leuven en Tienen. 

We beginnen aan de laatste 4 km van deze wandeling. Rustige paden en wegen leiden ons naar Vertrijk.
Onderweg komt GR 512 (de Brabantse Heuvelroute) ons even gezelschap houden om in Vertrijk terug zijn eigen weg te vervolgen. Zowel GR 512 als GR 128 zullen we nog heel wat keren tegenkomen tijdens de volgende SGR Hageland etappes.
Aangekomen in Vertrijk verlaten we ons GR-traject en stappen we naar het treinstationnetje. Nog even wachten op een trein en 8 minuten later staan we al terug in Leuven.

Al bij al was dit geen onaangename tocht. Deze eerste etappe op SGR Hageland bevestigt alvast dat 70% van het traject onverharde paden volgt, en dat 95% van de route autoluw is. Houden zo ! 

Sfeerbeelden